حضرت پیر مہر علی شاہ گولڑوی

مناجات
اجے بھی اوہ پیاں و سدیاں سانوں ماہی والیاں ٹاہلیاں
نال خوشیاں دے رل مل جتھے راتاں کالیاں جالیاں
ارے تھیں اوہ ہے اریرے ہے پریرے پرے تھیں
بے شک آپے آپ ہے اساں سبھے جھوکاں بھالیاں
رات وچ دینہوں ویکھ سمجھے کُلُّ شِیْئٍ ھَالِکٌ
کچھ نہ وچ سب کجھ ہے ڈٹھڑا ایہہ بیرنگی چالیاں
جے آکھاں توں دسدا ناہیں تیرے بن پھر کون ہے؟
روپ کس دا میں دساں دیویں جو توں ہی وکھالیاں
ہے جو تنزیہہ عین تشبیہ جمع حق مشہود ہے
کرم کیتا غوث اعظم اپنے سردیاں والیاں
پا کے گل ول پیچیاں زلفاں دے میں روندی وتاں
سادی پیلی ہو رہیاں گیاں سرخیاں تے لالیاں
رہندیاں پل پل سکاں دم دم اڈیکاں تیریاں
کنڈ ولا کے ٹرگیوں سجناں پریتاں نہ پالیاں
جھات پا کے ول گیوں ساری رین گذری روندیاں
نین برسن زاد رم جھم جیویں بدلیاں کالیاں
فِی المنامِ قَدْ تَفَضَّلْتَ عَلَیَّ مُنْیَتِیْ
اَرِنِیْ فَضْلاً جَمَالَکَ فَاَرِحْنِیْ فِی الْعَیَاںْ
دل دا وہڑا خانہ اکھیاں دا دوہاں نوں انتظار
قدم پاویں جیوندیاں جیوندیاں تد ہوون خوش حالیاں
ویکھ لو رج رج کے اکھیوں کجھ وساہ نہیں دم دا
پھر بھی پیاں ویکھ سن کوئی خوش نصیباں والیاں
مہر ہے ساری علیؓ دی شک نہ رہیا اک ذرہ
تاہیں اوہ پیاں دسدیاں سانوں ماہی والیاں ٹاہلیاں
نعت شریف
اج سک متراں دی ودھیری اے
کیوں دلڑی اداس گھنیری اے؟
لوں لوں وچ شوق چنگیری اے
اج نیناں لائیاں کیوں جھڑیاں
اَللَّطَّیْفُ سَتَریٰ مِنْ طَلْعَتِہٖ
وَالشَّدْوُ بَدیٰ مِنْ وَّ فْرَتِہٖ
فَسَکَرْتُ ھُنَا مِنْ نَظْرَتِہٖ
نیناں دیاں فوجاں سر چڑھیاں
مکھ چند بدر شعشانی اے
متھے چمکے لاٹ سر نورانی اے
کالی زلف تے اکھ مستانی اے
مخمور اکھیں ہن مدبھریاں
دو ابرو قوس مثال دسن
جیں توں نوک مژہ دے تیر چھٹن
لباس سرخ آکھاں کہ لعل یمن
چٹے دند موتی دیاں ہن لڑیاں
اس صورت نوں میں جان آکھاں
جان آکھاں کہ جان جہان آکھاں
سچ آکھاں تے رب دی شان آکھاں
جس شان توں شاناں سب بنیاں
ایہہ صورت ہے بے صورت تھیں
بے صورت ظاہر صورت تھیں
بے رنگ دسے اس مورت تھیں
وچ وحدت پھٹیاں جد گھڑیاں
دستے صورت راہ بے صورت دا
توبہ راہ کی عین حقیقت دا
پر کم نہیں بے سوجھت دا
کوئی ورلیاں موتی لے تریاں
ایہا صورت شالا پیش نظر
رہے وقت نزع تے روز حشر
وچ قبر تے پل تھیں جد ہو سی گزر
سب کھوٹیاں تھیسن تدکھریاں
یعْطِیْکَ رَبُّکَ داس تساں
فَتَرْضٰی تھیں پوری آس اساں
لج پال کریسی پاس اساں
وَاشْفَعْ تُشَفَّعْ صحیح پڑھیاں
لاہو مکھ توں محطط برد یمن
من بھانوری جھلک دکھائو سجن
اوہا مٹھیاں گالیں الائو مٹھن
جو حمرا وادی سن کریاں
حجرے توں مسجد آئو ڈھولن
نوری جھات دے کارن سارے سکن
دو جگ اکھیاں راہ فرش کرن
سب انس و ملک حوراں پریاں
انہاں سکدیاں تے کرلاندیاں تے
لکھ واری صدقے جاندیاں تے
انہاں بردیاں مفت وکاندیاں تے
شالا آون وت بھی اوہ گھڑیاں
سُبْحَانَ اللّٰہ مَا اَجْمَلَکَ
مَا اَحْسَنَکَ مَا اَمْمَلَکَ
کتھے مہر علی کتھے تیری ثنا
گستاخ اکھیں کتھے جا اڑیاں
٭٭٭٭٭